„Jak skrupulatny przyrodnik tworzący zielniki, Marta Staszczyk utrwala na płótnie wizerunki liści, które mimowolnie zmieniają się w aleje drzew, zarośla, lasy…”

~ Alicja Czuber - Filonik

Opis techniki:

​

Najczęstszą formą eco-dyeing są obrazy z tkanin barwione z zastosowaniem niewielkich roślin lub ich elementów, takich jak kwiaty, zioła, liście, kora drzew, korzenie, grzyby lub nawet mech.

​

Aby wyekstrahować pigment i stworzyć obraz, tkanina, na której powierzchni zostały ułożone rośliny, poddawana jest procesowi parowania lub zanurzana jest w gorącej wodzie.

Wyzwania:

​

W przeciwieństwie do malarstwa olejnego wszystkie najważniejsze decyzje muszą być podjęte na początku procesu tworzenia eco-dyeingu. Potem następuje już tylko oczekiwanie na efekt i znikoma możliwość wprowadzenia korekt.

​

Podobnie jak kruchy, przypadkowo pękający wosk w batiku, technika eco-dyeing również nie pozwala na dokładne powtórzenie tego samego obrazu: każda z powstałych tkanin jest pracą unikatową.

Charakter techniki:

​

Jest to więc technika, podobnie jak batik, wymagająca umiejętności przewidywania, precyzji i uporu w wielokrotnie podejmowanych próbach.

​

Każda nowa tkanina, udana i nieudana (procesy barwienia niełatwo poddają się kontroli) poszerza pole artystycznego eksperymentu.

​

Na szczęście praca wykonywana z pasją staje się dla Marty najwyższą przyjemnością, która skłania ją do dalszych twórczych poszukiwań.

Eksperymenty:

​

Choć w metodzie eco-dyeing stosowane jest barwienie w wysokiej temperaturze, a batik wymaga barwienia w niskich temperaturach, to na poszczególnych etapach pracy można techniki te łączyć.